کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال می‌باشد. در مقایسه با افراد سالم، این افراد در کنترل پاسچر خود بی‌ثباتی دارند و کوتاهی همسترینگ نیز باعث ایجاد کمردرد می‌شود.
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حرکت درمانی در آب بر کنترل پاسچر و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در زنان مبتلا به کمردرد مزمن بوده است.
لازم به ذکر است، ماهیچه‌های همسترینگ شامل سه ماهیچه در ناحیه پشت استخوان ران هستند. وترهای این ماهیچه‌ها به استخوان‌های ساق پا (درشت نی یا نازک‌نی یا هر دو استخوان) اتصال دارند. عمل اصلی این گروه از ماهیچه‌ها، خم کردن (فلکسیون) زانو است.
کشیدگی همسترینگ همانند کشیدگی ماهیچه چهارسر رانی، باعث اختلال در عملکرد مفصل زانو می‌گردد که میزان آن به شدت آسیب بستگی دارد. این ماهیچه‌ها، ازطریق عصب سیاتیک عصب دهی می‌شوند. ماهیچه های همسترینگسه ماهیچه‌ای که در پشت ران، عضلات همسترینگ را به وجود می‌آورند عبارتنداز: ماهیچه نیم‌وتری، ماهیچه نیم‌غشایی، ماهیچه دوسر رانی
در پژوهش زیر که آزمودنی‌های این پژوهش از میان زنان 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های فیزیوتراپی شهر همدان انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر از آزمون تعادلی Y استفاده شد و جهت اندازه‌گیری طول عضلات همسترینگ از تست AKE استفاده شد.
گروه تجربی تمرینات درمانی در آب را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های t همبسته و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.
یافته‌ها:
نتایج آزمون t وابسته نشان داد که کنترل پاسچر و همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای چپ و راست در گروه تجربی بهبود معنی‌داری داشته است ولی در گروه کنترل بهبودی معنی‌داری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین میزان تغییر این دو متغیر مشاهده شد.
توسط 