یکی از آسیب های لیگامان پس از صدمات مچ پا، لیگامنتACL می باشد. با توجه به مدت زمان توانبخشی این لیگامان و دور ماندن ورزشکار از میادین ورزشی برای ورزشکار و تیم ورزشی، می توان صدمات این لیگامان را به عنوان پر اهمیت ترین آسیب ورزشی نام برد. بنابراین لزوم داشتن یک برنامه درمانی مناسب و جامع که بتواند به کاهش طول مرحله توانبخشی کمک کند و ورزشکار را سریع تر و با حداکثر عملکرد به ورزش برگرداند مهم است.
ACL از آنتریور ترنسمیشن تیبیا نسبت به فمور جلوگیری می کند در واقع باعث محدودیت و صاف شدن بیش از حد زانو خواهد شد و در زنجیره حرکتی بسته مانع پوستریور ترنسمیشن فمور نسبت به تیبیا می شود.
در هنگام فلکشن- اکستنشن زانو همراه PCL حرکات غلتیدن و لغزاندن تیبیا روی فمور را کنترل می کند. به دلیل وضعیت قرار گیری این لیگامان در تمام دامنه های حرکتی زانو تحت کشش قرار می گیرد البته در دامنه میانی یعنی 45-90 کمتر کشیده می شود. معمولا ACL 75 درصد در قسمت میانی و 20 درصد در محل اتصال به فمور و 5 درصد در محل اتصال به تیبیا پاره می شود.
پارگی درجه 1 درجاتی از خونریزی بدون افزایش شلی در مفصل را به همراه دارد، در صورتی که در پارگی درجه 2 یا پارگی ناکامل پارشیال ما یک خون ریزی را داریم که اختلال عملکرد مفصل وجود خواهد داشت و در پارگی درجه 3 که پارگی کامل است با شلی قابل ملاحظه ی مفصل و ناپایداری چرخشی همراه است که می تواند منجر به پارگی مینیسک شود.
این پارگی در حرکات پرشی و چرخشی رخ می دهد. شایع ترین وضعیت این آسیب هنگامی است که پای ورزشکار به زمین برخورد می کند و یک حرکت پیچشی باعث تغییر جهت و کاهش شتاب و در واقع زانو به طرفین چرخیده می شود.
ورزشکارانی که با پارگی قدیمی ACL همراه هستند از بی ثباتی زانو به خصوص در پایین آمدن از پله و خالی کردن زانو شاکی می باشند.
ACL آسیب دیده در افراد مسن با نیاز فیزیکی کمتر اغلب غیر جراحی است ولی در مورد ورزشکاران و افراد فعال، توصیه به بازسازی ACL و عمل جراحی می شود. برای داشتن نتیجه بهتر از جراحی توصیه به یک دوره ی فیزیوتراپی در خشکی و آب می شود. فیزیوتراپی در آب و خشکی قبل از جراحی و بازسازیACL نقش مهمی در موفقیت آن و کوتاه شدن دوره توانبخشی دارد.
بیمار باید در جهت کاهش تورم و التهاب مفصل یا افزایش دامنه حرکتی بدون درد و طبیعی شدن سیکل راه رفتن ورزشکار تلاش کند.
تقویت حداکثری عضلات تحتانی بویژه همسترینگ بسیار مهم است. اولین اقدام بعد از پارگی ACL استفاده از بانداژ با فشار و یخ و بالا نگه داشتن پا و استراحت است. اگر خون ریزی در مفصل ایجاد شود، برای جلوگیری از فشار روی غضروف باید خون داخل مفصل تخلیه شود. بعد تمرینات ایزومتریک و همسترینگ را شروع میکنیم. در ابتدا باید روی تثبیت همسترینگ کار کنیم. برای کاهش فشار روی زانو، ابتدا تمرینات را در دامنهی 45تا 90 محدود می کنیم. دوچرخه ثابت و تردمیل هم در جای خود مفید خواهند بود. بعد از انجام عمل جراحی می توانیم همگام تمرینات داخل آب و خشکی را شروع کنیم و از مهم ترین فواید تمرینات داخل آب بدست آوردن دامنه ی حرکتی هرچه سریع تر وکسب یک گیت نرمال اشاره کنیم.
*خانم دکتر هنگامه نیکجوی متخصص فیزیوتراپی در آب*
جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.
هیدروجیم تولید کننده بیش از 30 نمونه از تجهیزات آبدرمانی و ورزش در آب در ایران
09128859550
اینستاگرام: HydroGymir
توسط 