تاثیر آب درمانی درهیدرومِد بر SIRT1، PGC-1α و درصدچربی

چاقی چیست؟

چاقی وضیعتی است که بافت چربی بیش از حد طبیعی در بدن فرد انباشته شده باشد. انباشت بیش از حد بافت چربی می‌تواند باعث پسرفت شاخص‌های سلامتی، از جمله کاهش میانگین طول عمر و/یا کاهش کیفیت زندگی شود. شایع‌ترین روش برای تخمین چاقی استفاده از شاخص توده بدن (BMI) است. شاخصی که با تقسیم کردن وزن شخص بر حسب کیلوگرم بر توان دوم قد وی بر حسب متر به دست خواهد آمد.

دلایل چاقی:

دلایل متنوعی برای علت چاقی ارائه شده‌است. اما مهم‌ترین علت مؤثر در چاقی و اضافه وزن، عبارت است از تمایل بدن ما برای ذخیره انرژی به صورت چربی این تمایل به صورت تکاملی به انسان امروزی به ارث رسیده‌است.

سالها پیش، اجداد انسان کنونی به دلیل نحوه تغذیه که عبارت بود از دوره‌های پرخوری، و انتظار طولانی مدت برای پیدا کردن دوباره غذا، توانایی ذخیره انرژی به صورت بافت اضافه چربی را به دست آوردند.

چاقی یک بیماری مزمن است که به عنوان رشد اضافی بافت چربی تعریف میشود . چاقی با استرس اکسایشی و التهاب همراه است که نشانگر یک عدم تعادل بین تولید و ظهور انواع رادیکال آزاد اکسیژن و توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب آنها است.

در این وضعیت توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب انواع رادیکال آزاد اکسیژن به قدر کافی نیست لذا آسیبهای اکسیداتیو به سلول، بافت یا ارگانهای بدن را به دنبال خواهد داشت.

PGC-1α و SIRT1 چیست؟

PGC-1α و SIRT1شاخصهای مهمی هستند که در کنترل چاقی و اختلالات متابولیکی نقش مهمی دارند به طوری که این دو شاخص باعث افزایش ظرفیت سیستم آنتی اکسیدانی شده تا تعادل بین التهاب و استرس اکسایشی با سیستم آنتی اکسیدانی بدن حفظ شود.

همچنین SIRT۱ و PGC-۱α دو عاملی هستند که باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن شده که می­توانند باعث بهبود التهاب و رادیکال­های آزاد در چاقی شوند.  

لذا در مطالعه ای به منظور تعیین تاثیر هشت هفته تمرین درآب در هیدرومِد بر سطوح سرمی SIRT۱، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی افراد چاق با استفاده از فراخوان و به صورت داوطلبانه به طور تصادفی به دو گروه تمرین درآب (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود.

در این مطالعه نیمه تجربی افراد چاق با استفاده از فراخوان و به صورت داوطلبانه به طور تصادفی به دو گروه تمرین درآب (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل سه جلسه در هفته و به مدت هشت  هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود.

BMI، درصد چربی و وزن آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله بررسی شد. نمونه های خون سیاهرگی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش SIRT۱ و PGC-۱α مورد استفاده قرار گرفت.

بررسی­ ها نشان داد که مقادیر PGC -۱α از ۷/۷ به ۸/۵۷ و مقادیر SIRT۱ از ۱۱/۳۱ به ۱۲/۶ رسید که این افزایش در گروه تمرین به نسبت گروه کنترل معنی دار بود . همچنین درصد چربی و زن آزمودنی ها در گروه تمرین به ترتیب از ۳۰/۲ به ۲۷/۸۳ و از ۹۴/۷ به ۹۲/۲ رسید که این کاهش به نسبت گروه کنترل معنی دار بود بود.

بر اساس یافته های حاضر انجام تمرینات در آب می تواند باعث افزایش سطوح SIRT۱ و PGC-۱α و کاهش در وزن و درصد چربی گردد. لذا این نوع تمرین به عنوان روش تمرینی مناسب می تواند در برنامه تمرینی افراد چاق قرار گیرد.

منبع:

سلطانی محمود، رشیدلمیر امیر، فتحی مهرداد، قهرمانی مقدم مهدی. تاثیر هشت هفته تمرین در آب بر SIRT۱، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. ۱۳۹۷; ۲۰ (۹) :۵۵-۶۰

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

تماس بگیرید
تومان
تماس بگیرید
تومان
تماس بگیرید
تومان
تماس بگیرید
تومان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *