تاثیرات آبدرمانی در آسیب های لگنی ورزشکاران و پیشگیری از ناهنجاری ها

ورزشکاران در رشته های مختلف با حرکات تکراری اندام همراه هستند و همچنین در ورزش هایی که برخوردی است ممکن است ضربه های شدیدی به لگن وارد شود. معمولا ازآسیب های شایع لگنی که در ورزشکاران اتفاق می افتد به کشیدگی های عضلانی، بورسیت ها و آرتروز های لگنی می توانیم اشاره کنیم. یکی از آسیب های خیلی جدی در لگن و کشاله ران، کشیدگی عضلات نزدیک کننده درقسمت داخلی ران پا در قسمت جلویی لگن است.

تمام کشیدگی های عضلانی یعنی عضله فراتر از دامنه طبیعی خودش تحت فشار قرارگرفته وکشش بیش از حد و انقباض شدید می تواند کشیدگی ها را ایجاد کند. در فوتبالیست ها، دوندگان، در افرادی که ورزش وزنه برداری را انجام می دهند، کشیدگی های ناحیه ی کشاله ران بسیار شایع است و ما این افراد را سوق می­دهیم به درمان هایی که تحت نظر پزشک باید با درمان های دارویی باشد. پس از آن با فیزیوتراپی و کمک به کاهش درد و التهاب با دستگاه های موثر می توانیم شروع آبدرمانی را داشته باشیم.

یکی دیگر از آسیب های شایع درورزشکاران، بورسیت لگن است. بورس ها یک سری بالشتک هایی پر از مایع در اطراف مفصل هستند و کاهش اصطکاک بین عضلات و استخوان ها را در حین حرکت ایجاد می کنند که وقتی دچار التهاب شوند مثل فردی که دونده است و حرکات تکراری در اندام تحتانی اش ایجاد می کند این التهاب بورس را در لگن خواهیم داشت.

فردی که دوچرخه سوار است دائما دارد حرکات تکراری اندام تحتانی را انجام می دهد یا فردی که با ضربه ناگهانی به لگن به زمین می خورد می تواند این امر بورسیت را ایجاد کند.

بورسیت در وهله اول به دارو و تزریق ممکن است نیاز داشته باشد که باید تحت نظر پزشک این کار انجام شود. وقتی نیاز به فیزیوتراپی باشد ما آنجا شروع می کنیم به کاهش التهاب و روند درمان در حیطه­ ی فیزیوتراپی است و بعد ورزش در آب را شروع می کنیم. ورزش در آب در اینجا جزء روند درمان محسوب می­شود.

ورزش در آب برای افرادی که دردهای ناحیه لگنی دارند و آسیب های ناحیه لگنی دیده اند و ورزشکار هستند توصیه می شود. برای این افراد در جلسات ابتدایی خوب است که با واکر آبی شروع به راه رفتن کنند که دستها در دو طرف حمایت می شود و ساختار اسکلتی -عضلانی در ستون فقرات صحیح است و فرد می تواند با ثبات ستون فقرات شروع به پیاده روی کند. اگر واکر آبی نداریم در مسیر پیاده روی این کار را انجام می­دهیم که بعد از3-5 جلسه که نحوه درمان با شدت کم انجام شد، به سمت راه رفتن با شکل های متنوع (زانوبلند، رو به جلو، رو به عقب، چرخش لگن به پهلو، روی پنجه، روی پاشنه) می رویم بعد از آن کمی ورزش های آبی را سخت تر می کنیم و از پارالل آبی استفاده می کنیم که فرد دست هایش را به دو طرف می گیرد و از سمت تنه معلق است و می تواند شروع کند به حرکت بسیار ساده در لگن، پا را دور و نزدیک کردن، پا را بالا آوردن و به این ترتیب دامنه ی حرکتی را افزایش دهد. همچنین تقویت عضلات را می تواند انجام دهد.

اگر ورزشکار حرفه ای باشد بعد از 2-3 جلسه راه رفتن ساده، دمبل را به ورزشکار می دهیم و ورزشکار با دمبل در عرض استخر راه  می رود و همچنین می توانیم از هالتر آبی استفاده کنیم. ورزشکار هالتر را روی شانه های خودش می گذارد واز پهلو به سمت راست و چپ راه می رود و می تواند بعد از چند قدم یک نیم اسکات هم برود.

باید توجه داشت که افرادی که اسکولیوز دارند بسیار بیشتر از افراد دیگر در معرض بورسیت هستند پس می­توانیم فردی را که مشکل پوسچرال دارد را پیش از اینکه آسیب دیگری در ناحیه ی لگن ببیند به سمت ورزش در آب هدایت کنیم.

خانم دکتر بابا حبیب

متخصص فیزیوتراپی و فیزولوژیست ورزش

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.